17 Νοεμβρίου 2012, τι συνέβη στο ΑΠΘ 39 χρόνια μετά...

«ΕΔΩ ΑΠΘ, ΕΔΩ ΑΠΘ!

Ποιος θα μας σώσει απ’ τους φύλακες;»

17 Νοεμβρίου 2012. Ημέρα μνήμης των θυμάτων της δικτατορικής κυβέρνησης στο Πολυτεχνείο του ’73. 39 χρόνια μετά, στη δημοκρατική Ελλάδα του 21^ου αιώνα, μετά το πέρας ειρηνικής πορείας, δυνάμεις των ΜΑΤ εισβάλλουν αναίτια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κατευθυνόμενοι προς το κατειλημμένο εδώ και 2 μήνες -από απεργούς και απολυμένους εργολαβικούς υπαλλήλους- Κτίριο Διοίκησης του ΑΠΘ. Πετούν δακρυγόνα και χτυπούν εν ψυχρώ φοιτητές και εργαζομένους που βρίσκονταν εκεί, για να προστατέψουν το χώρο από κάθε είδους εισβολή και λεηλασία. Ορισμένοι εξ αυτών οδηγούνται στο νοσοκομείο και άλλοι στα κρατητήρια.

Η νέα μορφή δημοκρατίας

  Εν μία νυκτί, περσινός νόμος ήρθε να καταργήσει την έννοια του με αίμα κεκτημένου ακαδημαϊκού ασύλου, με την πρόφαση της προστασίας των πανεπιστημιακών χώρων από τους «μπαχαλάκηδες». Ένα χρόνο μετά, οι μόνοι που βεβηλώνουν τον πανεπιστημιακό χώρο είναι τα εντεταλμένα όργανα της πολιτείας.
 Ας μας καταστήσουν σαφές: ποινικοποιείται το να είσαι φοιτητής, ποινικοποιείται το να είσαι εργαζόμενος, ποινικοποιείται το να ζητάς την περιστολή των σπαταλών και ένα καλύτερο πανεπιστήμιο;; Αν όχι, γιατί έγινε αυτή η κατάφορη κατάλυση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ εκείνο το βράδυ του Σαββάτου; Ή μήπως η νέα αυτή δημοκρατία που έχουν στο μυαλό τους οι κυβερνώντες περιλαμβάνει την ωμή καταστολή οποιασδήποτε ηλικίας και ιδιότητας πολίτη, που τολμά να προσβάλλει τη διαφθορά και να διεκδικήσει το δίκιο του;
   Μας κλέβετε την αθωότητά μας, μας κλέβετε τα όνειρά μας, το μέλλον μας, λεηλατείτε την παιδεία μας, κατατρώγετε το ψωμί μας, τι άλλο θέλετε;; Θέλετε να κλέψετε και την ελευθερία και τη ζωή μας;.. Δεν έχουμε τίποτε άλλο να χάσουμε, οπότε ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, αν είναι να πέσουμε θα το κάνουμε με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Οι προστάτες του πολίτη

   Είναι τραγελαφικό το να ζεις σε μια κατά τα άλλα «ευνομούμενη» πολιτεία με τόσους φύλακες και προστάτες γύρω σου κι εσύ να νιώθεις φόβο. Φόβο πως αν δεν εκτελέσεις επακριβώς τη δουλειά σου και τολμήσεις να «παρεκκλίνεις» διεκδικώντας το δίκιο σου, μπορεί να σε δείρουν και να σε μπουζουριάσουν.

   Έτσι και έγινε με το εξαιρετικής οργάνωσης σχέδιο των ΜΑΤ τη 17^η Νοέμβρη: Ταραξίες –αμφισβητούμενης προελεύσεως- πετούσαν πέτρες και μολότοφ έξω απ’ τα όρια του Πανεπιστημίου. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ, αντί να τους περικυκλώσουν και να τους καταστείλουν, εισέβαλαν απευθείας στο ΑΠΘ, επιδεικνύοντας την ανωτερότητά τους πάνω στην ηθική πλέον ισχύ του ασύλου.

   ΠΟΙΟΣ δίνει το δικαίωμα στους «προστάτες» του πολίτη να εισβάλλουν σε πανεπιστημιακό χώρο, να ρίχνουν χημικά πάνω στα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας –φοιτητές και εργαζομένους- που ειρηνικά περιφρουρούν το χώρο τους από επεισόδια; Με ποιο δικαίωμα μπορεί κανείς να χτυπάει ανηλεώς νέα παιδιά που το μόνο τους κακούργημα είναι ότι «είναι φοιτητές» κι ότι συμπαρίστανται στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων;

  Πληρώνουμε ανθρώπους για να τους μετατρέπουμε σε ρομποτάκια μιας ανεξέλεγκτης και διεφθαρμένης κρατικής μηχανής, πληρώνουμε κάποιους ανθρώπους για να τους μετατρέπουμε σε δήμιους των συμπολιτών τους; Τους πληρώνουμε για να μας δέρνουν ατιμώρητοι όποτε κάνει σ’ αυτούς ή τους ανωτέρους τους κέφι και να μας στέλνουν στο νοσοκομείο;

Εάν είναι έτσι, τότε ΝΑ ΚΑΤΑΒΛΗΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΑ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΑ ΣΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΣ, που προκαλούν φθορές ή δέρνουν ανθρώπους αφιλοκερδώς!!!

Οι πρυτανικές αρχές

   Αλήτες εργαζόμενοι, αδιάλλακτοι, εκβιαστές, δε δέχεστε τη συνέχιση της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος στους εργολάβους, δε δέχεστε να υπογράψετε μ’ αυτούς συμβάσεις μερικών μηνών με 400€ μισθό και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, εμποδίζετε και τις πρυτανικές αρχές να πραγματοποιήσουν τις επετειακές τους εκδηλώσεις και να προφυλάξουν έτσι το ΑΠΘ! Καλά να πάθετε, λοιπόν!

 Ανακοινώσεις της Πρυτανείας 2 μέρες πριν τη 17^η/11, προεικονίζουν τα μελλούμενα, υποδεικνύοντας πως ΑΝ – σε αντίθεση με «κάθε» φορά- σημειωθούν επεισόδια, η ευθύνη θα καταλογιστεί αποκλειστικά στους απεργούς εργολαβικούς υπαλλήλους. Μία μέρα πριν, ωστόσο, ο Αντιπρύτανης σε τηλεφωνική επικοινωνία ενώπιον φοιτητών ισχυρίζεται πως δε συντρέχει λόγος να αυξηθεί η φύλαξη, διερωτώμενος το γιατί θα μπορούσαν να γίνουν επεισόδια, ενώ απ’ την άλλη λίγα λεπτά πριν τους υποσημείωνε τις έντονες πιέσεις που δέχεται από το Υπουργείο να βάλει την αστυνομία και να πετάξει τους καταληψίες έξω…

  Μια πρυτανεία που βάλλεται και κατηγορείται από παντού, ενώ διατείνεται ότι καταβάλλει τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια για τα δίκαια αιτήματα των φοιτητών και των εργαζομένων της, το μόνο που κάνει είναι να εκφράζει τη θεωρητική συμπαράστασή της στους ‘πληγέντες’ φοιτητές και να φωτογραφίζει ως υπαίτιους και ‘καταλύτες’ του ασύλου τους εργαζομένους!

   Αντιλαμβανόμαστε πια την προσπάθειά σας να βεβηλώσετε τον αγώνα τους, την ασέβειά σας σε ανθρώπους που δεν μπορούν να συντηρήσουν τις οικογένειές τους, όντας τόσους μήνες απλήρωτοι και να στρέψετε τους φοιτητές εναντίον τους. Όσο κι αν προσπαθείτε, όμως, να χειραγωγήσετε την κοινή γνώμη, μην ξεχνάτε ένα πράγμα: πως στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων βλέπουμε ένα δίκαιο και αγνό αγώνα για επιβίωση και αξιοπρέπεια, στα πρόσωπά τους βλέπουμε όλους τους συμπολίτες μας που πλήττονται, στα πρόσωπά τους βλέπουμε τα πρόσωπα των γονιών μας, τα δικά μας πρόσωπα… Οπότε μην περιμένετε να τους γυρίσουμε την πλάτη! Γιατί ακόμη και να το θέλαμε, απλά δεν μπορούμε!

  Παρ’ όλα αυτά, να σας διαβεβαιώσουμε πως δε συντρέχει λόγος να θλίβεστε για τη μη πραγματοποίηση εορταστικών εκδηλώσεων λόγω της κατάληψης του Κτιρίου Διοίκησης. Γιατί εκείνο το βράδυ, χάρη και σ’ εσάς, αναβιώσαμε μνήμες του Νοέμβρη του ’73! Καλύτερο εορτασμό απ’ αυτόν δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, οπότε σας συγχαίρουμε και σας ευχαριστούμε!

   Ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου, λοιπόν, συντελέσθηκε εντός του ΑΠΘ κακούργημα σε βάρος φοιτητών, εργαζομένων και σε βάρος κάθε πολίτη που θέλει να έχει ελεύθερη βούληση. Μια καλά σκηνοθετημένη θεατρική πράξη με παραγωγούς τις επίλεκτες δυνάμεις των ΜΑΤ, τις πρυτανικές αρχές και τους κυβερνητικούς εντολοδόχους. Μία πράξη που δεν πρόκειται να βρει δικαίωση από κανένα δικαστήριο, γιατί ως γνωστόν κανείς δεν μπορεί να μας προστατέψει απ’ τους φύλακες.
   Η πραγματική τιμωρία θα έρθει από όλους εμάς, όταν αφυπνιστούμε απ’ το λήθαργο στον οποίο μας έχουν οδηγήσει, όταν παραμερίσουμε την τεχνητή διχόνοια που έχουν σπείρει ανάμεσά μας, για να μας κρατούν διασπασμένους κι όταν ενώνοντας τη φωνή και τη δύναμή μας παλέψουμε για να φτιάξουμε την Ελλάδα που εκείνοι φοβούνται και που εμείς ονειρευόμαστε!

   Εκείνο το βράδυ, δε χτύπησαν τα σώματά μας, αλλά προέβησαν σε άγριο ξυλοδαρμό του μέλλοντος της κοινωνίας μας, των θυσιών όλων μας, βίασαν τα όνειρά μας και την ελευθερία μας! Ας μην το αφήσουμε έτσι!

ΕΔΩ ΑΠΘ, ΕΔΩ ΑΠΘ!

Συνεχίζεται…